……“წერილის წერა უმისამართოდ დავიწყე, მინდა ჩემი სიტყვები ყველას ეკუთვნოდეს რასის და აღმსარებლობის განურჩევლად... არ ვიცი სად და როდის გამოირიყება, უბრალოდ მინდა დავწერო, ეს არიის ჩემი გზავნილი კაცობრიობისათვის!
მე ჰარი ვარ, ჰესეს პერსონაჟი, ტრამალის მგელსაც კი ვადარებდი თავს. მეგონა იდიალები იყო ცხოვრებაში ყველაზე მთავარი, მუდმივად ვცდილობდი ჩემს თავში ადამიანურის და მგლურის გამიჯვნას… თუმცა ჩემი შეხედულებები რადიკალურად შეიცვალა მას შემდეგ, რაც არაორდინალურ ცხოვრებისეულ სიტუაციებში მოვხდი, ახლა აღარ მსურს პათეტიკურად ვისაუბრო მორალზე, გავკიცხო ადამიანები, საკუთარი თავი ზეადამიანად მიმაჩნდეს. ცხოვრება გაცილებით ადვილია როდესაც ზედმეტ თვითგვემასა თუ თვითკმაყოფილებას არ მიეცემი, თუ შეხედავ ყველაფერს პოზიტიურად ყველაფერი გაცილებით დიდი დოზით დაგიბრუნდება უკან, კოსმოსში გაშვებული ნებისმიერი ემოცია უკვალოდ არ ქრება. არ მოგაბეზრებ თავს ჩემი განვლილ ცხოვრებაზე საუბრით, ჰესემ ყველაფერი გაცილებით კარგად გიამბო, შენ ახლა ვინც ზღვის ნაპირას ზიხარ, არ აქვს საუკუნეს მნიშვნელობა, ცხოვრებაში სიკეთით და სიყვარულით იარე, ღმერთი ეძებე ადამიანებთან ურთიერთობაში და არა ცაში!
საოცარია მაგრამ ადამინი ბევრად ბედნიერია მაშინ როდესაც ყველაფერს აკეთებს თავისი სურვილით, მათ შორის ბევრ აკრძალულ ნაბიჯს დგამს, ზღვარსაც აბიჯებს და შეხედულებებსაც. დაიმახსოვრე, აბსურდის თეატრია ეს ცხოვრება და ყველაფერი გააკეთე ბედნიერებისთვის, საკუთარ თავთან სიმართლე გერჩიოს ყველაფერს!
ჩემი ნაწერი, იქნებ უაზრო ლაყბობად ჩათვალო, მაგრამ თუ კიდევ შერჩენია დედამიწას გონიერება, ალბათ მიმიხვდები სათქმელს, ახლა მინდა მხოლოდ კარგზე ვწერო და ჩემი ემოცია გაგიზიარო, თუ იპოვი ვინმეს შენს ირგვლივ რომელთაც ადამიანის შეცნობის სურვილი კვლავ ამოძრავებთ უამბეთ ჩემზე, გადაეცით ჩემი ნათქვამი, მერე თავად განსაჯოს თითეულმა რა ტაქტიკით იცხოვროს”…
ჰარი “ ტრამალის მგლიდან”
...მე მაკუნა ვარ 2011 წელია, საინტერესო კონკურსში გავიმარჯვე და კვარიათში , სასტუმრო “მარტინის” კომფორტით ვტკბები, თუმცა სულიერმა კომფორტმა რატომღაც დამივიწყა, ასეთ დროს მარტო ყოფნა და ფიქრი მიყვარს, ზღვის ნაპირზე განსაკუთრებით. ამიტომ შეუმჩნევლად ვიპარები სანაპიროსკენ, შავი ზღვა სულაც არაა მშვიდი, საოცრად მგავს სიბობოქრეში… მიყვარს ამღვრეულ ზღვაში ტალღებზე ლივლივი, მინდა ცუდი ენერგია ზღვაში დავტოვო, უკმაყოფილოდ ვისწორებ ჩემი მალინისფერი “პლავკის” ზონარს და ტალ Rებში ვეშვები , თანდათან მითრევს , უკვე ბუნდოვნად ვარჩევ სანაპიროს, თუმცა უახლოვდები ზღვაში მოტივტივე საგანს, მისკენ მივისწრაფი. ბოთლიას ფორმა აქვს ეგზოტიკურა, მგონი ცინკისაა. მივცურე, ტალღებთან ბრძოლისას როგორღაც დავისაკუთრე, ინტერესი მკლავს, რა შეიძლება იყოს შიგნით ,სასწრაფოდ ნაპირისკენ მივცურავ, ფიქრში უამრავი მოლოდინი ირევა, მინდა წერილი იყოს ჩემი “ასტრალური სიყვარულისგან” რომელმაც საზოგადოებრივი წესრიგი დაარღვია და ახლა გისოსებს მიღმაა, ფანტაზია თუ არის ფანტაზია იყოს წარმოვიდგნე , რომ მან გამოატანა ზღვას წერილი “იფის” მსგავსი ციხიდან...
რეალურ ნაპირამდე ამ ილუზიებით როგორღაც მივაღწიე . ვკითხულობ ჰარის წერილს, სიამოვნებისგან მეღიმება, კვლავ დამიბრუნდა სულიერი კომფორტი. გადავხედე განვლილ 25 წელს, ბევრი რამ ვიგემე ცხოვრებისგან, ცუდი უფრო ბევრი, თუმცა სიყვარულით ვაგრძელებ ცხოვრებას, მრავალფეროვნად, ჰარისი კარგად მესმის, ის დიდი დოზითაა ცოცხალი ჩემში და ალბათ ბევრ თქვენგანში!
ჩემო ჰარი, შენი წერილი უკვე “ფეისბუქზე” დევს, შენი ენა იქნებ გაუგებარიც იყოს, “ცუკენბერგელებისთვის” J .. შენმა წერლიმა საუკუნეზე მეტი იარა, სანამ ჩემამდე მოაღწევდა , მე კი ერთ წამში გადავცემ ადამიანებს:” იცხოვრონ სიკეთით და სიყვარულით”!
No comments:
Post a Comment